Παρουσίαση - tospirto.net, γράφει η Χάρη Ποντίδα

Παρουσίαση - tospirto.net, γράφει η Χάρη Ποντίδα
Παρουσίαση - tospirto.net, γράφει η Χάρη Ποντίδα

«Δεν γίνεται να συμβαίνει αυτό που συμβαίνει γύρω μας κι εμείς να τραγουδάμε για έρωτες και λουλούδια».

Ο Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης είναι ο τραγουδιστής που μας συστήνει ο Μαρκόπουλος μέσα από τον νέο του δίσκο «Κρητικός Ορίζοντας» που θα κυκλοφορήσει μέσα στον επόμενο μήνα. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κρήτη, αλλά και να μην στο έλεγε θα το καταλάβαινες αμέσως. («Κρητίκαρος» είναι η πρώτη λέξη που σου έρχεται στο νου). Η πρώτη φορά που το όνομα του έκανε τον γύρο του διαδικτύου -πέρα από τα μέρη του, γιατί εκεί είναι ήδη γνωστός- ήταν μέσα από το πολιτικό τραγούδι «Να σταθώ στα Πόδια μου». Ο ίδιος μαζί με τον φίλο του Λεωνίδα Μπαλάφα «σκάλισαν» το τραγούδι (λίγο πριν το περίφημο δημοψήφισμα του Ναι ή Όχι) γιατί όπως λέει «δεν γίνεται να συμβαίνει αυτό που συμβαίνει γύρω μας κι εμείς να τραγουδάμε για έρωτες και λουλούδια». Όλος ο θυμός και η αγανάκτηση από την κατάσταση έγινε στίχος και μουσική, φόρεσε στιβάνια, μαύρο πουκάμισο, θυμωμένο βλέμμα αλά Σφακιά και αφέθηκε να χορέψει (κρητικά βεβαίως) στα κύματα του youtube μέσα από το βλέμμα του Θοδωρή Παπαδουλάκη (θυμάστε το «Νησί») που σκηνοθέτησε το βίντεο. Δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χτυπήματα έκανε εκείνο το κομμάτι, αλλά ήταν σημαδιακό για το άνοιγμα του νεαρού λυράρη, τραγουδοποιού και τραγουδιστή πέρα από τα νερά της πατρίδας του. Σα να ήταν η στιγμή. Λίγο μετά από την κυκλοφορία της πρώτης του ουσιαστικά ολοκληρωμένης και αντιπροσωπευτικής δισκογραφικής δουλειάς, το «Μωσαϊκό», 2014- η πρώτη ήταν πριν 10 χρόνια και όπως λέει δεν ήταν αυτό που ήθελε- όπου καταγράφει σκέψεις και ιστορίες 10 χρόνων σε στίχο και μουσική, κι έχει και τη στήριξη φωνών όπως του Βασίλη Σκουλά και του Ψαραντώνη (Gianfranco Maragno και Τζωρτζίνας Αλεξάκη), οι δισκογραφικές προτάσεις και οι συνεργασίες πληθαίνουν και η διαδρομή Ηράκλειο-Αθήνα γίνεται μία καθημερινότητα. Κάπως έτσι, μέσω ενός κοινού τους γνωστού, τον πλησίασε και ο Γιάννης Μαρκόπουλος και του πρότεινε συνεργασία. Ο δίσκος «Κρητικός Ορίζοντας» με νέα τραγούδια του Μαρκόπουλου θα κυκλοφορήσει μέσα στον Οκτώβρη και θα έχει τη φωνή του. Φωνή που – για να λέμε την αλήθεια - δεν ξεχνάς εύκολα. «Λυράρης ήμουν από παιδί –εννιά ετών άρχισα- αυτό αισθανόμουν πάντα» λέει. Ναι αλλά τώρα έχεις όλο το «πακέτο» του λέω. Γράφεις στίχο και μουσική, έχεις υπέροχη φωνή, παίζεις λύρα, τα πάντα. «Ε ναι. Για να έχω επιλογές. Αν αποτύχω στο ένα, να πιάσω το άλλο» (γελώντας).
Μιλάμε για τον Κυρ Γιάννη (Μαρκόπουλος) τα σχέδια που έχουν για κάποιες συναυλίες μετά την κεντρική συναυλία που δόθηκε την Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου στο «Βεάκειο» –«ο Κυρ Γιάννης όλο σκαλίζει πράγματα, όλο και κάτι προκύπτει από κει που δεν το περιμένεις»- τις δικές του συναυλίες με την μπάντα του στο νησί, την νέα του συνεργασία με τον Βασίλη Σκουλά (σε δικά του τραγούδια) cd που θα κυκλοφορήσει κοντά στα Χριστούγεννα και που τώρα θα τον κρατήσει αρκετό καιρό στην Αθήνα.
Σα να άνοιξαν οι …ουρανοί του λέω. Να μην προλαβαίνεις τι να πρωτοκάνεις. Αντί για απάντηση μου λέει την ιστορία με την μουσμουλιά. «Μικρό παιδί ήμουν όταν μαζί με τον πατέρα μου φυτέψαμε μια μουσμουλιά στον κήπο. Ένα τίποτα ήταν, σαν κλαράκι που έβγαινε από το χώμα. Πρέπει να ήμουν 13 όταν έφαγα το πρώτο μούσμουλο. Αλλά το θυμάμαι ακόμα. Τότε ήταν η ώρα του».
Στα 30 του σήμερα ο Γιώργος Νικηφόρος Ζερβάκης, πτυχιούχος της Γεωπονικής Σχολής και ανεξάρτητος οικονομικά από τα 21 του («έκανα διάφορες δουλειές από σερβιτόρος μέχρι πωλητής») έχει ένα ωραίο μότο για την καριέρα του αλλά και για τη ζωή γενικότερα. «Δεν τα πιέζω τα πράγματα» λέει «γιατί δεν είναι καλό να τα πιέζεις. Έχω τα μάτια μου ανοιχτά, βάζω την ψυχή μου σ αυτό που κάνω και πάω. Ούτε είναι στόχος μου να έρθω στην Αθήνα. Όλα γίνονται όταν είναι να γίνουν».
Το ξέρει ότι η γενιά του την «πάτησε», στεναχωριέται γι αυτό, -κυρίως γιατί έχει καταλάβει ότι για να αλλάξουν τα πράγματα είναι θέμα παιδείας - θυμώνει όπως όλοι μας, προσπαθεί. Σίγουρα και η περιφέρεια στερείται. Και η Κρήτη επίσης. «Δώσαμε μια συναυλία τις προάλλες με τον Βασίλη Σκουλά να μαζέψουμε χρήματα να στηρίξουμε το υγειονομικό ιατρείο των Μοιρών στη Νότιο Κρήτη, να μην κλείσει. Σαράντα χιλιάδες άνθρωποι εξυπηρετούνται απ' αυτό. Δεν έχουν οι άνθρωποι ενέσεις να κάνουν αναισθησία. Δεν έχουν ράμματα. Απαράδεκτα πράγματα. Όλο αυτό είναι ένα ντόμινο».
Εκείνος ευτυχώς έχει βγει από μικρός στα δύσκολα και μπορεί και συντηρείται. Εδώ και χρόνια. Ναι αλλά αν θέλει όμως να κάνει οικογένεια. Παιδιά; Πόσοι 30αρηδες το μπορούν αυτό με τις παρούσες συνθήκες; «Aν μπεις στη διαδικασία να πεις «δεν είμαι ακόμα έτοιμος» δεν θα είσαι ποτέ. Και θα περάσουν τα χρόνια και θα ξυπνήσεις μια μέρα και θα είσαι 70 ετών. Η οικογένεια είναι το υπέρτατο αγαθό. Όλα τα άλλα έρχονται δεύτερα. Το θέμα είναι να βρεις το ταίρι σου “κι όπως εσένα φέρανε, άλλους εσύ να φέρεις”. Στο έχω πει ότι στην Κρήτη μιλάμε ακόμα με μαντινάδες;».