ΝΕΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ «Το Αγώι» Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης - Αργύρης Λούλατζης & Μιχάλης Καραλιόλιος

ΝΕΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ «Το Αγώι» Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης - Αργύρης Λούλατζης & Μιχάλης Καραλιόλιος
ΝΕΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ «Το Αγώι» Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης - Αργύρης Λούλατζης & Μιχάλης Καραλιόλιος

«Το αγώι»

Έτσι λέγεται το νέο τραγούδι που προέκυψε από την σύμπραξη των Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκη , Αργύρης Λούλατζης & Μιχάλης Καραλιόλιος.

Από το CD του Μιχάλη Καραλιόλιου με τίτλο "Δήλωσε Παρών" και όπως αναφέρει :

«Παρέα με αγαπημένους φίλους και καταπληκτικούς μουσικούς, ετοιμάσαμε και το 3ο τραγούδι του δίσκου "Δήλωσε Παρών". Φορτωμένα γομάρια συνεχίζουμε να τραβάμε την ανηφόρα χωρίς να βγάζουμε άχνα. Σας ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου, και ελπίζω κάπου παρακάτω οι δρόμοι μας να ανταμώσουν ξανά. Καλή ακρόαση!»

 

Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης - Λύρα, Φωνή

Αργύρης Λούλατζης - Ακουστική κιθάρα , Μπάσο , Λαούτο , Φωνή

Δρόσος Σκυλλάς - Κρουστά , Τύμπανα

Μιχάλης Παχάκης - Λαούτο

Δημήτρης Μπρέντας - Γκάιντα

Γιώργος Μιγδάνης - Ηλεκτρική κιθάρα

Μιχάλης Καραλιόλιος – Φωνή

 

Στίχοι | Μουσική : Μιχάλης Καραλιόλιος

 

Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο στούντιο Stereo με ηχολήπτη το Γιάννη Μιχαηλίδη και στο στούντιο Praxis με ηχολήπτη το Νίκο Λαγό .

Ηχοληψία , μίξη & mastering : Γιάννης Μιχαηλίδης

 

Ενορχήστρωση & επιμέλεια παραγωγής : Αργύρης Λούλατζης & Μιχάλης Καραλιόλιος .

 

"Το Αγώι"

Βαρύ φορτίο κι ανηφόρα απότομη ,

τα πόδια τρεμοπαίζουνε στα μονοπάτια.

Ο δρόμος ίδιος και γνωστός κάθε πρωί ,

μου δέσανε με δέρματα σφιχτά τα μάτια .

Με πείσμα και γα'ι'δουρινή υπομονή ,

μιας και δε ξέφυγα ποτέ μου από τη ράτσα.

Είναι αστεία και αμήχανη στιγμή ,

σαν συναντάω γάιδαρο πάνω στην ίδια στράτα.

Λίγο νερό να ξεδιψάσουμε κι απόψε ,

λίγο σανό να ξεγελάσουμε την πείνα .

Μη μου γκαρίζεις , τα λουριά καλά για ζώσε ,

το μονοπάτι είναι γνωστό άιντε ξεκίνα .

Φαντάζει ατέλειωτο κι ας μέρα με τη μέρα ,

το περπατήσαμε πολύ και δεν αλλάζει .

Άνοιξ' το βήμα σου ξερεις το παραπέρα ,

θα αρχίσει το καμτσίκι πάλι να διατάζει .

Θυμάσαι φίλε μου τα χρόνια τα παλιά ,

που κουβαλούσαμε μονάχα λίγα τσάκνα .

Και μας φορτώσαν τώρα τ' αφεντικά ,

τις αμαρτίες δυο γενιών κι εμείς δε βγάλαμε άχνα .

Βαρύ το αγώι και μου έχει βγει η ψυχή ,

λύστο να πέσει καταγής ν' αλαφρωθούμε .

Και ο αφέντης ότι θέλει ας σκαρφιστεί ,

ας ρίξουμε μια στο κενό , ας γκρεμοτσακιστούμε .

 

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΕΔΩ: