- 05/06/2019
Το τηλεφώνημα ήταν σύντομο, στην άλλη άκρη της γραμμής ο Λεωνίδας.
ΛΕΩ-Μας κάλεσαν να παίξουμε στη Χίο και να περάσουμε απέναντι στη Τουρκία για δύο παραστάσεις στη Σμύρνη και στα Βουρλά.
ΖΕΡ- Το ρωτάς? Μέσα.
Συνοδοιπόροι ο Γιώργης & ο Νίκος Στρατάκης, ο «Άρχοντας της Πίνδου» Μιχάλης Καραλιόλιος ο Γιώργης Σαλούστρος και ο καλός μου φίλος Αργύρης Λούλατζης.
Εμπνευστής, συνοδοιπόρος, ειρηνιστής, υπομονετικός, στην οργάνωση και στη φιλοξενία ο Ισίδωρος Χαλιορής και η κόρη του Αντωνία.
Από την πρώτη μέρα στη Χίο καταλάβαμε πως αυτό το ταξίδι θα μας μείνει αξέχαστο, η παρέα που στήθηκε στην πλατεία έξω από το ταβερνάκι ήταν το προμήνυμα.
Ακολούθησε το βράδυ το Live μας στην Οδύσσεια,
- Πρόγραμμα?
- Το πρόγραμμα είναι πως παίζουμε χωρίς πρόγραμμα!!!
Και έτσι αρχίσαμε με μια απουσία βέβαια ολίγων λεπτών καθώς έπεσε βαρύ το μαξιλάρι για τον Λεωνίδα!!
Τραγούδια που αγαπάμε, συνοδεύοντας ο ένας τον άλλο σε μια βραδιά που πέρασε σε μια στιγμή.
Την επόμενη το πρόγραμμα είχε πρωινή αναχώρηση, ίσα που είχαμε προλάβει να πέσουμε για λίγο στο κρεβάτι, Χίος - Κισμέτ 30 λεπτά απόσταση.
Πόσο κοντά και πόσο «μακριά» σκέφτηκα.
Μας περίμενε πούλμαν που μας μετέφερε στη Σμύρνη, καθ’ οδόν μέρη μέρη πολύ όμορφα, πόλεις και χωριά που δε σε άφηναν να νιώσεις και πολύ εκτός Ελλάδας.
Φτάνοντας στη Σμύρνη η κούραση μας χτύπησε την πόρτα και εμείς αντίστοιχα τις πόρτες των δωματίων μας για να κοιμηθούμε.
Το απόγευμα και καθώς περίμενα τα παιδιά να ετοιμαστούν συνάντησα στο δρόμο έξω από το ξενοδοχείο Τουρκοκρητικό.
- Εγώ είμαι από τη Κρήτη δεν είμαι από παέ και δεν είμαι Τουρκοκρητικός ο παππούς είναι από το Ρέθεμνος. (Σε Κρητική διάλεκτο που ούτε εμείς μιλάμε πια)
- Γιατί έπαε δε γεννήθηκες?
- Έπαε γεννήθηκα μα είμαστε Κρητικοί σου λέω. Ό παππούς ήτανε από πάππου προς πάππου στη Κρήτη και εγγενήκανε μουσουλμάνοι για να γλιτώσουνε τσοι φόρους επειδή είχε 9 κοπέλια και στην ανταλλαγή μας εδιώξανε αναγκαστικά.
Συζητήσαμε για λίγο, φεύγοντας με ρώτησε αν χρειαζόμαστε κάτι, εντύπωση μου έκανε το επίθετο του που το συναντάμε πολύ τακτικά στη Κρήτη ενώ το μικρό του ήταν Μουσταφά.
Το βράδυ στη Μουσική Σκηνή ΒΙOS συναναστραφήκαμε με Τούρκους μουσικούς που πολύ εύκολα διακρίναμε πόσα πιο πολλά μας ενώνουν.
Κοινές μουσικές αφετηρίες για πλήθος τραγουδιών που αιώνες λέμε και στις δυο χώρες.
Στο τέλος για να χαλαρώσουμε πήγαμε όλοι μαζί σε ένα μαγαζί με αργιλέδες όπου μας κέρασαν οι Τούρκοι συνάδερφοί και μας έκαναν να νιώσουμε πραγματικά πολύ όμορφα.
Το επόμενο πρωί μας βρήκε χαμένους να περιπλανιόμαστε στο μεγάλο παζάρι λίγο πριν αναχωρήσουμε για τα Βουρλά που παίζαμε το βράδυ.
Όταν τακτοποιηθήκαμε έφυγα για να βρω το σπίτι του Γιώργου Σεφέρη, κοντοστάθηκα να ρωτήσω δύο γυναίκες περίπου 80 χρονών θα ήτανε για να με βρει άλλη μια έκπληξη μεγάλη.
- Ντα από πού είσαι εδά εσύ του λόγου σου? (Με ρωτάει η μια όταν κατάλαβε πως είμαι Έλληνας)
- Μάλλον από εκειά που είσαι και εσύ.
- Εγώ είμαι ντελικανή από το Πισκοκέφαλο στη Σητεία.
- Και πότε ήρθες επαε?
- Έπαε γεννήθηκα δεν έχω πάει ποτέ μου αλλά είμαι από εκειά.
Θα μπορούσα να κάτσω να μιλάω με τις ώρες, πιο πολύ για να ακούω τη προφορά τη Κρητική που δεν έχω γνωρίσει ούτε εγώ, όμως η αγωνία μου να πάω στο σπίτι που ζούσε ο Σεφέρης υπερτερούσε.
Το βράδυ ο κόσμος μαζεύτηκε νωρίς, η τελευταία μας νύχτα στη Τουρκία μάλλον φρόντισε να μας μείνει και η πιο βαθιά χαραγμένη καθώς μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες γλεντήσαμε με αυτήν την ομολογουμένως εκπληκτική παρέα.
Όταν επιβιβαστήκαμε για αναχώρηση πλήθος συναισθημάτων με είχαν μπερδέψει, αναμφίβολα θέλω να επισκεφτώ σύντομα και να γνωρίσω από πιο κοντά την ιστορία σε αυτά τα μέρη.
Αυτό το ταξίδι θα το θυμάμαι και για ένα ακόμα λόγο, κατάφερα να γνωρίσω ακόμα πιο καλά τα φιλαράκια μου που πήγαμε παρέα.
Όσο μικρή είναι η απόσταση Χίος – Κισμέτ άλλο τόσο πιο μικρή είναι η απόσταση των δύο λαών.
FOLLOW US @ FACEBOOK