«Τρέχω, τρέχω, τρέχω - Τα κάλαντα του 21ου αιώνα» - Χρόνια πολλά!

«Τρέχω, τρέχω, τρέχω - Τα κάλαντα του 21ου αιώνα» - Χρόνια πολλά!
«Τρέχω, τρέχω, τρέχω - Τα κάλαντα του 21ου αιώνα» - Χρόνια πολλά!

Άλλη μια χρονιά μας χαιρετάει κάνοντας μας στα τελευταία του να αναρωτηθούμε τι πράξαμε φέτος.

Συνέχεια τέτοιες μέρες με επισκέπτεται ο στίχος του Χάρη και του Πάνου «Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά»

Προσπαθώ να προστατέψω τις όμορφες στιγμές που πέρασαν και να προστατευτώ από τις άσχημες αγνοώντας πως είμαι λίγο πολύ αποτέλεσμα τους.

Αναρωτιέμαι αν με κυνηγάει ο χρόνος ή το χρόνο εγώ και αυτή η χρονιά πέρασε τόσο γρήγορα που πολλές φορές μου έδωσε την αίσθηση πως δε προλάβαινα να ζήσω αυτό που την ίδια στιγμή ζω.

Αντικρίζω καθημερινά συμπολίτες μου να τρέχουν πανικόβλητοι δίπλα στον δικό μου πανικόβλητο εαυτό να προλάβουν να κάνουν τις αγορές τους για να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα, (λες και ο Χριστός γιορτάζεται αδειάζοντας τα καταστήματα ρούχων, κινητών κτλ..) αγχωμένοι στρεσαρισμένοι με ένα κόμπο στο στομάχι μου εύχονται χρόνια πολλά και αμέσως μετά : «Πάω φίλε γιατί δε προλαβαίνω, τρέχω απ' το πρωί, τρέχω, τρέχω ασε!!»

-Πριν από λιγο είπα το ίδιο .

Μια φυλακή τα πρέπει.

Επίπλαστες κατασκευασμένες καταναλωτικές ανάγκες που σε τίποτα δε θυμίζουν τα Χριστούγεννα των παιδικών μου χρόνων, σκέφτηκα καθώς έβγαινα από ένα κατάστημα κινητής τηλεφωνίας έχοντας μαζι μου το έπομενο δώρο λόγω των ημερών. (Θύμα και εγώ!)

Σύντομα θα δούμε τα Black Christmas εμπνευσμένα από τη Black Friday να λανσάρονται σε άκυρη ημερομηνία μέσα στο χρόνο σαν άλλη μια ευκαιρία να προμηθευτείς κάτι που δεν χρειάζεσαι αλλά αποκτώντας το, υπάρχεις.

Είδα μια γειτόνισα μου σε ένα καφέ του κέντρο να κρατάει ένα μικρό σκυλάκι, από πριν 10 χρόνια και σχεδόν κάθε χρόνο την θυμάμαι στο ίδιο μέρος και να πίνει το καφέ της με τον άντρα της ένα πολύ ευγενικό κύριο που δυστυχώς απεβίωσε πέρισυ. Ανταλάξαμε ευχές άλλα όταν την ρώτησα πως πέρασε αυτές τις μέρες μου απάντησε πως ήταν οι χειρότερες τις ζωής της & ότι ευτυχώς που είχε συντροφιά αυτό το σκυλάκι & καπώς ξεχνιόταν. Οι κόρες σου, τη ρώτησα, τι κάνουν? Καλά είναι παιδί μου με τις οικογένειες τους στην Αθήνα μου απάντησε . Πόση μοναξιά ξεχείλιζε πανάθεμα το.

 

 

«Τα κάλαντα του 21ου αιώνα»


«Τρέχω τρέχω τρέχω

τρέχω σαν τρελός και αντέχω

πέρασε η χρονιά,

ήρθε του Δεκέμβρη η παγωνιά

στολισμένη η γειτονιά με αγγέλους

δε κρατάω να πληρώσω την αρχή του τέλους

Φάτνη αδειανή και ο σανός μου ιδέες φίλοι...

Τρέχω τρέχω τρέχω

τρέχω να γιορτάσω & έχω

τη γιορτή του κόσμου

που γεννηθεί ένας θεός δικός μου

Αντί για ένα κερί πήρα μια στολή

& θα κάνω τον Αγιο Βασίλη

laptop, κινητό και HD TV, το γράμμα που είχες στείλει.

Τρέχω, τρέχω, τρέχω

Μάνα σόρρυ φέτος δε θα έρθω

κλείσαμε για αλλού

Θα είμαστε παντού

σου φτάνει αυτό το είσαι ότι έχω & δεν έχω

θα σου στείλω ευχές γιατί τώρα μάνα τρέχω

πόσο μπερδεμένα μάλλον τα έχω?

Μια μικρή σκιά

με καχυποψία με ρωτά

Να τα πούμε?

 

Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης

Δεκέμβριος του 2018